“Liever te dik in de kist, dan wéér een feestje gemist”, blijkt de titel van een heus liedje dat ergens tijdens een vakantie in een “all-you-can-eat”-hotel (inclusief drank) in Turkije is bedacht. 15 dagen lang voor 99 euro jezelf helemaal volvreten en klemzuipen, inclusief vliegreis.
Mocht u zich nog afvragen waar de Turkse hotels dat voor kunnen doen? De regio is permanent vergeven van wanhopige vluchtelingen. Maar goed, de discussie ging bij het voormalige “Rondom Tien” van de NCRV, heden ten dage “Over Hollandse Zaken” bij “MAX”, over de vraag of je als oudere je wel zo druk zou moeten maken over de eigentijdse “gezonder leven”-druk, die van alle kanten, door jan en alleman aan iedereen wordt opgelegd.
En je zo langzamerhand een paria bent, als je géén zemelen eet…. Aanleiding voor de discussie was de “opzienbarende conclusie” van wetenschappers van het Rotterdamse Erasmus MC dat “te” dikke ouderen even lang leven als hun slanke medemens, maar wél méér risico lopen op diabetes type 2 en bijbehorend leed. Ik weet er, helaas, alles van, maar die al decennia teveel betaalde dubbele levensverzekeringspremie blijkt dus volkomen onzin……
Sterker: “oudere mensen belanden soms in het ziekenhuis; een theorie is dat de groep die een vetlaagje heeft, meer reserves heeft en het ziekenhuisproces beter aankan”. Betere overlevingskansen dus…. Tsja, het kan verkeren.
De aanpalende discussie was verfrissend en iedereen leek opgelucht dat de gezondheidssoep niet zo heet gegeten werd, als opgediend. Ja, je kan overal kanker van krijgen, maar je loopt niet wezenlijk meer of minder kans door je levensstijl. Uit persoonlijke ervaring weet ik dat het prettiger is om lichter te zijn, maar óók dat dit niet zo simpel is als de goegemeente over het algemeen schijnt te denken.
Mijn metabolisme haalt uit iedere gram voedsel (ook uit water) het maximale. Geen druppel alcohol, koolhydratenarm voedsel en héél véél beweging is de sleutel tot een lager gewicht. En dat is, alleen uit vigerende overwegingen al, lang niet altijd mogelijk. Dus….
Een Olympisch sporter heeft er bij mij dan ook nooit ingezeten. En binnen de sport in het algemeen en TeamNL (de Nederlandse ploeg) in het bijzonder, heeft het neoliberale killersinstinct ook al de overhand gekregen. Dus veel lol valt er dan niet meer te beleven. Dat ligt al een beetje besloten in het agressievere angelsaksisch klinkende “TeamNL”. Doorgaan tot je erbij neervalt, winnen is belangrijker dan meedoen.
Totaal niet meer in lijn met de visie van de grondlegger van de Olympische spelen, Pierre de Coubertin, die meedoen belangrijker vond dan winnen. Dat is toch een geheel andere benadering. Vermoedelijk ook een véél gezondere balans…. En die zal zich met het wegsturen van Yuri van Gelder dan ook méér dan één keer hebben omgedraaid in zijn graf.
Yuri zelf was op eigen houtje een avondje (negen dagen vóór zijn uit te voeren finale) wezen stappen en zal vast iets meer hebben genuttigd dan 4 of 5 glaasjes bier. Maar ook als het er 14 of 15 of 24 of 25 zijn geweest, er moet ruimte zijn om stoom af te blazen, anders worden sommige sporters alleen maar depressief. Dan kan je een topprestatie sowieso wel vergeten. Dat moet je kunnen aanvoelen. “Empathie”, heet dat.
De betreffende bestraffende coach Van Bokhoven is er slechts in geslaagd om, en plein plublic, zijn ongeschiktheid op juist dát terrein aan te tonen. Yuri is misschien niet de makkelijkste jongen en heeft een “historie” (waar iedereen iets van meent), dus ben je als coach een knappe jongen als je dat weet te kanaliseren tot een topprestatie. Als een échte “coach” zogezegd.
Overigens, liet iedereen Van Gelder onmiddellijk genadeloos vallen, zogenaamd juist vanwege die vage moraliteit.
Dat zegt misschien iets over Van Gelder, maar, in ieder geval, véél over het “team”….. Individualiteit kent tegenwoordig geen tijd, maar is wél in flagrante contradictio met het begrip “team”.
De rechter kón niet anders dan Yuri’s eis om terug te keren af te wijzen (dat had praktisch waarschijnlijk óók al onmogelijk geweest, vanwege de regels van het IOC, die al een vervanger had aangewezen). Maar ook omdat er, hoe vaag en stompzinnig dan ook, wél degelijk regeltjes waren…. En, u weet het, het is Neerlands Nationale Slogan: “regels zijn regels!”.
De interpretatie daarvan zal nog menige juridische discussie domineren. Hoe dan ook: een iets soepeler benadering had wonderen verricht…. Lees ook:
https://www.nrc.nl/nieuws/2016/08/12/yuri-de-sloerie-3706302-a1516092
https://niccolumndotcom.wordpress.com/2016/08/12/dikke-lul-4-bier-of-6-of-10/
Met betrekking tot de pregnante optische profilering in die laatste column wil ik (vanuit een persoonlijk vergelijkbaar atletisch model) met Nicole nog wel eens discussiëren over “zittend plassen” en “die kutteveense sponspens” (zie ook boven).
Misschien hadden we massaal naar die uitzending van “Over Hollandse Zaken” van “MAX” moeten kijken….. Uiteindelijk blijkt het toch allemaal lood om oud ijzer.
In Nederland juichte Rutte, zo vlak vóór het begin van de verkiezingscampagne, over de spectaculaire groei van de werkgelegenheid onder uitzendkrachten, die onder normale omstandigheden slechts een correctie van de seizoensomstandigheden zou zijn geweest.
En maakte Dijsselbloem de kiezers vast warm voor het feit dat die “ongelijke koopkracht een enorme reparatie vergt”…. Ja, van de sociaaldemocraten moeten we het straks hebben…..
Ondertussen wordt het stakingsrecht steeds vaker door het uitbreidende empathieloze neoliberale tijdsgewricht binnen de rechterlijke macht ondermijnd. Ik voorspel u op termijn forse burgerlijke ongehoorzaamheid, als de vakbonden zich eindelijk weer eens als vakbonden gaan gedragen. Whishful thinking, ben ik bang.
We zien waar dat neoliberale nationale belangen gelabbekak toe leidt:
Alsmede die fijnzinnige verkiezingsretoriek in de VS.
En mocht u zich in de vakantie tijdens de regenbuien vervelen, zie waar een machtsvacuüm zich in deze zeer interessante (Engelse) “longread” uiteindelijk toe kan leiden:
Cheers,
Dogface
DOG FAECES 